कोण?

कोण ठाकले हे मनाच्या दारी,

की डोळ्यातून वाहू लागले सरी...

मनाच्या आतही हीच तर ती,

जी मनाच्या बाहेर उभी ठाकली...

मनात झाली एवढी हुर-हुर,

की मनातच मावेना असून ही एवढी दूर-दूर...

जे गुज ठेवले होते मनात जपून,

आज दिसले ते जाता-जाता दुरून...

नजरेनेच कवटाळले तिला,

माफ़ कर दुखले तर...

पण दूर होऊ नये म्हणुन मिठीतच गुरफ़टलो तुला....

थोडी कळ मनातच जेव्हा जाणवली...

तेव्हा डोळे उघडून बघताच,तू नाहीस हे कळले,

आणि मग तेच हात पसरून,

देवाकडे तुला मागितले...