तू चुनले....

बाँध दे ....जाते वक्त..को...
और..मोड़ दे..जहा..तू चाहे...
आने वाले वक्त को तू चूम ले....
और जो चाहे तू.... उसीको...तू चुनले...

लहरों को दे चिर...नाव....दे बहने...
दे किनारोंको...छोड़...सागर की गेहराइया..लांघदे...
तुफानो..को मोड़ दे..जहा तू चाहे...
और जो चाहे तू.... उसीको...तू चुनले....

न कर..इंतज़ार..उगते..सूरज का...
अब तो..रातोको तू यूँ...रौशनी दे...
मिला..नजर...सपनों से...और...करदे उन्हें...पूरी...
और जो चाहे तू.... उसीको...तू चुनले....

न सुन..किसी...दलीलोंको..ना निभा..किसी रस्मो...को..
बना..खुद का..आशियाँ..इस जहाको तू...कुछ ऐसे...
पूछे..खुदा..खुद तुझसे...क्या..तेरा दिल चाहे....
और जो चाहे तू.... उसीको...तू चुनले....उसीको तू...पाले...!

आठवणीच्या वाटेवर....

आठवणीच्या वाटेवर चालत-चालत...थकलो आहे...
आता तर ...तुझ्या प्रेमाची सावलीही...फार मागे राहुल गेली आहे...

जेथून वेगळ्या झालेल्या आपल्या वाटा...
ते वळणहि.....आता...सापडेल कि नाही...अशी भीती मनाला वाटत आहे...

नाही दिसत आता परतीचा मार्ग...आणि नाही सापडत...तुझ्या अस्तित्वाचा स्वर्ग...
किंबहुना...परतीचे...सारे मार्गच...तुझ्या आठवणीत...विरले आहेत...

रस्त्यावर...एखादे अनोळखी झाड...भेटत...थोडावेळ...त्याच्या सावलीत...विश्रांती घे ..असेही समजावत...
पण...त्या थंड...सावलीत...पुन्हा...मन तुलाच...शोधत...असत...


आणि मग...पुन्हा उठतो...चालायला...लागतो..तुला...शोधायला...लागतो....
तरी...कधी-कधी...थकतो...तुझ्या...विरहाला...तूज्या...आठवणींच्या...असण्याला...आणि...तूज्या...नसण्याला...

तू आणिक तुझी आठवण...

तू पाऊस झर-झर...
तुझी आठवण...ओलावा...मनी असतो हर क्षण...

तू सोसाट्याचा वारा..
तुझी आठवण...सुगंधी ...मंद हवेची झुळूक....

तू उफाणलेला सागर...
तुझी आठवण....नौकेला....धीर देणारा...किनारा..

तू उन-सावल्यांचा लपंडाव...
तुझी आठवण...विरहाच्या उनात...हवा-हवासा वाटणारा..निवारा...


तू कधी असतेस...तर कधी नसते...
तुझी आठवण...तुझ्या माघारी मला जपते....

अनोळखी...

शोधायचे नाही स्वतहाला.. मी आता ठरवले आहे,
खडका सम मन ....आज पुन्हा गोंजारले आहे....
आजही थोडा ओलावा जाणवतो मनात...
ठाऊक नाही...कोणा जन्माचे अश्रू मनी सांभाळले आहे...

सांगायचे नाही कोणा...न द्यावयाचे...
आपले दुख असेच मनी... जपायचे...
ओळखले जरी कोणी...तरी न आपण त्यासी ओळखायचे...
असेच हरवून स्वताहापासून...अनोळखी म्हणवायचे आहे...

नवी-नवी मैत्री आपुली

नवी-नवी मैत्री आपुली,
नव्या आपल्या भावना...

रोजचाच चंद्र नभी तो,
वाटे आज मज का आज नवा,
ओढ लागली चंद्रालाही माझी आज...मलाही वाटे तो हवा-हवा..
नवी-नवी मैत्री आपुली,
नव्या आपल्या भावना...

वेग-वेगळ्या प्रवासाचे प्रवाशी आपण,
वाटा जुन्या जरी,भेट आपुली नव्या वळणावर,
सवे सोबती तुझ्या....रस्ता जुनाही वाटे आज का नवा-नवा,
नवी-नवी मैत्री आपुली,
नव्या आपल्या भावना...

भेट जरी नवी आपुली,
ओळख न जाणे कोण जन्मांची,
अंतर आपल्यातली विस्कटू लागली...ओढ लावे आता जीवा....
नवी-नवी मैत्री आपुली,
नव्या आपल्या भावना...

अजाण,हळवे,नाते आपले..
अवचित जुळावे कैसे कोण ठाव,
मैत्रीचे सुंदर आपुले नाव नसलेले एकच गाव,
त्यात दोघेच आपण आणि रोज पाहु एक दिवस नवा...
नवी-नवी मैत्री आपुली,
नव्या आपल्या भावना...

विसरायचे आहे ..

मला विसरायचे आहे ,

मला विसरायचे आहे कि “माझे तुझ्यावर प्रेम आहे”,

असे मी तुला बोललो होतो,

आणि हेही विसरायचे आहे कि ,

त्याचे उत्तर तू नकारात दिले होते.…

मला विसरायचे आहे ..



मला विसरायचे आहे ..

कि तुझ्या नकारा नंतरहि आपल्यात काहीच बदलले नाही,

किंबहूना आपण आणखीनच जवळ आलो ,

मला विसरायचे आहे कि तू मला आणि मी तुला समजायला लागलो ,

मला आज काहीच समजून घ्यायचे नाही,

मला फक्त विसरायचे आहे....



मला विसरायचे आहे,

तो वेळ जेव्हा एक-मेकांशी बोलताना आपण वेळांचे भान हरपायचो,

मला विसरायचे आहे त्या वाटा ज्यांवर आपण एकत्र चाललो होतो,

मला हेही विसरायचे आहे कि ,

नंतर मी एकटाच कित्येक वेळ त्या वाटानवर तुझ्या पाउलखुणा पहात होतो,

मला विसरायचे आहे...



मला विसरायच्या आहेत त्या भेटी ,

जेव्हा समोरा- समोर असून आपल्या नजरा मिळाल्या नाहीत ,

आणि जेव्हा मिळाल्या तेव्हा आपल्याला काही बोलावे लागले नाही..

मला विसरायचे आहे...



मला विसरायचे आहे कि माझ्याकडे तुझ्या काही तसविरी आहेत,

आणि हेही कि त्या तसविरी मी कोठे जपून ठेवल्यात ते,

आणि हेही विसरायचे आहे कि...त्याना मी तासं-तास न्याहाळायचो.........(आणि आजही त्यांच्याशी मी हितगुज साधतो)

मला विसरायचे आहे...



मला विसरायचे आहे कि...मी तुला विसरू शकत नाही...

सांग हे शक्य होईल का?

मी तुला विसरेन का...?

मला विसरायचे आहे...

आठवण...

विसरवून स्वतःला का न माझी होशी?
आज येते म्हणतेस,
मन वाट पाहिलं,
आठवण बनून तोवर मनी माझ्या रहाशी...

माझी तू ...३

शब्दानाही बंधन आहेत,
कविता तरी मज कैसे सुचावे...
सांग सवे मज...
रुपाला मी तुझिया कैसे वर्णावे.....


बागा सुन्या तुझविन
पाहून तुझ फुलानाही वाटे रुसावे...
गालावर खळी पाहून तुझिया
वाटे तू सदा असेच हसावे....


उसने सौंदर्य त्या चंद्राचे
उपमा त्याची तुजला कैसे द्यावे...
दिवसा निघता तू ,
न राहावूनी सुर्यानेही तुझ लपून पाहावे....
सांग सवे मज...
रुपाला मी तुझिया कैसे वर्णावे.....