ये ना.....

दिसा मागे दिस सरले,
कळलेच नाही केव्हा तुझी सवय जडले...

जे आहे ते मनी साठवले,
ऊर भरून आल्यावर शब्दातून पाठवले....

तुज शिवाय जगने नाही,
अश्या जगण्या सारखे मरने नाही....

तरी हे मरण हसून स्वीकारले,
मनातील-मनातच पुरून मिळाले...

तुझ्या दारी येउन ऊगी ठेचाळतो,
कळ लागलीच तर स्वताहाच गोंजारतो...

कैफ कैसा हा तुझा चड्ला,मनामधुन उतरेना ?
मन एकाच रट लावतो आता ,बस आता पुरे ये ना, ये ना.....
सखे तू माझी होना....