तू नाहीस....

तू नाहीस,

अगदी क्षणापूर्वी पर्यंत होतीस,

पण असे काय झाले?

की तू होतिची नव्हती झालीस....

तू नाहीस,

हे विचारायचे होते तूला की,

तुझ्या शिवाय ह्या जगण्याला काय अर्थ?

पण कळलेच नाही की एवढ्यात तू मला विसरलीस...

तू नाहीस,

सवय झाली होती तुझ्या असण्याची,

कळलेच नाही मला की,

मला तुझ्या असण्याची सवय जडवलिस...

तू नाहीस,

हे मला समजतच नाही,

अता माझे अस्तित्व काय?

या जगण्यात अता तथ्य काय?

तू नाहीस,

पण तू आहेस,

मनात आठवणी म्हणुन,

रात्रीत चांदण बनून, श्वासात सवय बनून,

शब्दात अर्थ बनून....आणि नसन्यातहि....असने बनून,

तू राहिलिस,तू आहेस....